Pożegnanie profesora Tadeusza Wijaszki

Pożegnanie profesora Tadeusza Wijaszki

„Odszedł tak nagle, że ani uwierzyć, ani się pogodzić”

Laudacja pożegnalna

„Odszedł tak nagle, że ani uwierzyć, ani się pogodzić”

Tadeusz Michał Wijaszka urodził się 15 czerwca 1940 w Klementowicach lekarz weterynarii, doktor habilitowany nauk weterynaryjnych, specjalność wirusologia. Dyrektor Państwowego Instytutu Weterynaryjnego-Państwowego Instytutu Badawczego w Puławach przez dwie kadencje, członek Komitetu Badań nad Zagrożeniami Polskiej Akademii Nauk, profesor honorowy Uniwersytetu w Edynburgu i Przyrodniczego we Wrocławiu. Ukończył weterynarię na Wydziale Weterynaryjnym Szkoły Głównej Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie w 1963 r. Był stypendystą The British Council. W ramach stypendium przebywał w Laboratorium Biologii Molekularnej Instytutu Badania Chorób Zwierząt w Compton oraz w Instytucie Wirusologii Zwierząt w Pirbright. W 1972 obronił, na Wydziale Weterynaryjnym SGGW w Warszawie, pracę doktorską, natomiast stopień naukowy doktora habilitowanego uzyskał w 1979. Opracował pierwszą szczepionkę przeciwko chorobie Aujeszkyego, szeroko wykorzystywaną przez weterynarię przy zwalczaniu choroby. W latach 1976 do 1981 r. był szefem Zakładu Badania Pryszczycy w Zduńskiej Woli. W latach 1982–1987 został oddelegowany do Rangunu (Birma) przez Organizację ds. Wyżywienia i Rolnictwa (FAO) celem utworzenia tam laboratorium badania pryszczycy oraz pomocy w przygotowaniu produkcji szczepionek przeciwko pryszczycy i pomorowi świń. W 1998 r. został oddelegowany przez Ministra Spraw Zagranicznych oraz Ministra Rolnictwa i Gospodarki Żywnościowej (obecnie Rozwoju Wsi) do pracy w Przedstawicielstwie Rzeczypospolitej Polskiej przy Unii Europejskiej w Brukseli na stanowisko radcy-kierownika Wydziału ds. Rolnictwa, gdzie zajmował się m.in. negocjacjami w takich dziedzinach jak weterynaria.  Po odejściu z Instytutu  na emeryturę Tadeusz Wijaszka, będąc pracownikiem Uniwersyteckiego Centrum Medycyny Weterynaryjnej Uniwersytetu Jagiellońskiego i Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie został mianowany przez Radę Ministrów Rolnictwa UE na nowego członka zarządu Rady Europejskiego Urzędu ds. Bezpieczeństwa Żywności EFSA na lata 2012-2015 jako jeden z 7 przedstawicieli w Europie.

Czcigodna rodzino, drodzy przyjaciele, sąsiedzi, koleżanki i koledzy, ukochana przez zmarłego weterynario. Zebraliśmy się tutaj, aby w smutku i żałobie towarzyszyć w ostatniej drodze profesora Tadeusza Wijaszki, który odszedł do Boga.

Tadeusza spotkałem pierwszy raz kiedy był  kierownikiem Weterynaryjnego Centrum Kształcenia Podyplomowego Państwowego Instytutu Weterynaryjnego w Puławach. Profesor wyróżniał się ogromną wiedzą weterynaryjną, niespotykanym poczuciem humoru wyjątkową tolerancją, wrażliwością i otwartością na nowe idee, był gorącym zwolennikiem członkostwa Polski w UE. W trakcie naszych studiów podyplomowych był nie tylko kierownikiem specjalizacji, ale przede wszystkim był naszym przyjacielem, powiernikiem i doradcą. To Ty Tadeuszu wzmocniłeś w nas miłość do swojej ukochanej weterynarii, wskazując również jak bardzo ważną rolę odgrywa Inspekcja Weterynaryjna w bezpieczeństwie żywności i zdrowiu publicznym. Osobno, a zarazem wspólnie realizowaliśmy nasze pasje. Jak zapewne większość z Was wie, jednym z Tych marzeń a zarazem pasją, najważniejszą dla Ciebie, była budowa nowego Instytutu Weterynaryjnego w Puławach oraz Weterynaryjnego Centrum Kształcenia Podyplomowego. Jako dyrektor Państwowego Instytutu Weterynaryjnego Państwowego Instytutu Badawczego w Puławach przez dwie kadencje, z ogromnym wysiłkiem i determinacją  realizowałeś to marzenie i w styczniu 2007 r. nowe budynki, ultra nowoczesne pracownie naukowe, wybudowane głównie dzięki Twoim staraniom, z funduszy europejskich, zostały przejęte przez znakomitych naukowców zgromadzonych wokół Ciebie. Prawdopodobnie jest to na tę chwilę najbardziej technicznie zaawansowane i spełniające najwyższe normy laboratorium referencyjne zarówno w dziedzinie nauk weterynaryjnych jak i ogólnie nauk medycznych w Polsce. Powiedzieć należy, że Instytut Weterynaryjny wraz z Weterynaryjnym Centrum Kształcenia Podyplomowego to wspaniałe pomniki Twojej działalności na Ziemi. W tym miejscu należy przypomnieć, że w ramach oceny jednostek naukowych, przeprowadzonej przez Komitet Ewaluacji Jednostek Naukowych pod względem ich jakości naukowej w latach 2009–2012, Instytut zajął pierwsze miejsce w grupie 16 jednostek naukowych ocenianych w kategorii „nauki o życiu”, otrzymując kategorię naukową „A”. Był to także najlepszy wynik w grupie instytutów badawczych podległych Ministerstwu Rolnictwa i Rozwoju Wsi. To był Twój cel, Twoje marzenie, które się spełniło, i z którego wszyscy jesteśmy niezmiernie dumni. Przeżyliśmy wspólnie wiele niesamowitych, niekiedy zabawnych chwil, a jedna, która utkwiła mi w pamięci, gdy podczas zabawy karnawałowej namówiłeś mnie na zaśpiewanie piosenki „Parostatek”. Talent został dostrzeżony i w wyniku konkursu zająłem pierwsze miejsce. Inną sytuacją było zakupienie dla wnuka Daniela samochodu z własnym napędem. Tadeusz zakupił miniaturowe Porsche, które było w kolorze różowym. Aby dokonać zmiany koloru, udał się do miejscowego lakiernika mówiąc, że zakupił nowe Porsche i chciałby je przemalować. Właściciel warsztatu był bardzo zaskoczony, że profesor zakupił tak drogi samochód i jeszcze chce go nowego przemalować, ale po wyjaśnieniach udzielonych przez Tadeusza przyjął zlecenie i przemalował Porsche na kolor czerwony. Byłeś wspaniałym Mężem, troskliwym Ojcem i wyśmienitym Dziadkiem, Przyjacielem i Mentorem polskiej weterynarii. Uczyłeś nas jak mieć oczy szeroko otwarte i uważnie rozglądać się dookoła oraz słuchać ludzi, rozumieć ich odmienny punkt widzenia. Śmierć zabrała ze naszego zawodu najcenniejszą osobę, a społeczność weterynarii poniosła dotkliwą stratę. Wypełnienie pustki, którą po sobie zostawiasz wydaje się wręcz niemożliwe. Na zawsze będziesz w naszych sercach i pamięci. Wiem, że jesteś teraz w lepszym miejscu i jestem pewien, że jeszcze kiedyś będziemy mogli się spotkać.

"Zaszumiały ci powietrza, I ruszyłeś sam na szlak, Ten ostatni, ten najlepszy, Przyszedł czas, Pan dał ci znak."

"Kopuła tego kościoła, to hełm na głowie giganta."

Niech spoczywa w spokoju. Cześć jego pamięci

W imieniu rodziny i swoim chcę podziękować wszystkim zgromadzonym za przybycie i okazane wsparcie.

                                                                                      Janusz  Związek